دفتر اول-فصل هشتم:مادر

سلام محمدم

دیشب  بی قراری میکردی و تا صبح در آغوش مادر بودی .مادر با چشمان خسته اما پر از مهر ،تو را به آغوش کشیده بود،من که در مقابل مادر شرم حضور داشتم ،چونکه حتی یک لحظه هم خواب بر چشمانش نرفته بود اما حتی خم به ابرو نمی آورد.

نور دیده پدر،نمی دانم چگونه باید این زحمات مادر را جبران کنیم ،ولی یادمان باشد که ..

تو ای مادر که یک عمره دلت با غصه دم سازه 

 صبوری های تو مادر منو به گریه میندازه

 مثل یک طفل خواب آلوده من محتاج آغوشم

 از اون لالاییات مادر بخون بازم توی گوشم

 برای سرنوشت من تو دلواپس ترین بودی

 برای اشکهای من همیشه آستین بودی

تو ای همیشه غم خوارم تو ای مطرح ترین یارم

به نام نامی مادر همیشه دوستت دارم